Przeszło tysiącletnia historia państwa polskiego obfitowała w wiele wydarzeń natury politycznej, społecznej i gospodarczej. Były okresy wzlotów i upadków, lecz najbardziej tragiczny okazał się koniec osiemnastego wieku. Trzej potężni sąsiedzi Polski – Rosja, Prusy i Austria korzystając z osłabienia naszego kraju, podzielili jego ziemie pomiędzy siebie i wprowadzili własne rządy.
Katastrofa rozbiorów i utrata państwowości nie załamały jednak narodu polskiego. Jego wola przetrwania i uparte dążenie do odzyskania niepodległości stały się podstawą do odrodzenia wolnej Ojczyzny.
Naród pozbawiony własnego państwa, rozdarty przez zaborców i intensywnie wynaradawiany, zachował mimo tych działań jedność i tożsamość. Polaków zamieszkujących zarówno ziemie etnicznie polskie, jak i tych, którzy żyli na terenach narodowo mieszanych, łączył wspólny język, świadomość narodowa oraz pragnienie utrzymania tradycji i starych obyczajów.
Polska, wykreślona z mapy świata, pozostała w sercach i w myślach Polaków. Daremne jednak były próby wyzwolenia Ojczyzny – powstania zbrojne kończyły się przegraną z przeważającymi siłami wroga. Ten ciężki okres niewoli trwał ponad 120 lat.
Kiedy 1 sierpnia 1914 roku wybuchła wojna pomiędzy Rosją a Niemcami i Austrią, w sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadchodzi godzina wyzwolenia.
Polacy musieli walczyć w szeregach wrogich armii. Ci, którzy żyli w zaborze rosyjskim, walczyli po stronie rosyjskiej, ci z zaborów niemieckiego i austriackiego – po stronie przeciwnej.
Walczyli i ginęli Polacy w obcych armiach z wiarą, że walka przyniesie Polsce niepodległość. I szli na wojnę wierząc, że spełnią się ich marzenia.
Zmagania wojenne trwały ponad cztery lata i zakończyły się klęską Niemiec i Austrii oraz rewolucją w Rosji, której przywódcy uznali prawo narodu polskiego do niepodległości. Unieważniono również umowy o rozbiorach Polski przez Rosję, Prusy i Austrię.
Dzięki tym wydarzeniom oraz poparciu naszych spraw przez Stany Zjednoczone, Francję i Anglię powstało w listopadzie 1918 roku niepodległe PAŃSTWO POLSKIE.
Polska po ponad stu dwudziestu latach niewoli pojawiła się znowu na mapach świata.
11 listopada 1918 roku rozbrojono niemiecki garnizon w Warszawie, co stanowiło symbol uwolnienia Polski od znienawidzonej okupacji. W tym dniu Rada Regencyjna przekazała Józefowi Piłsudskiemu dowództwo nad siłami zbrojnymi. Stąd właśnie 11 listopada jest Świętem Niepodległości Polski.
Dziś, z perspektywy prawie stu lat, patrzymy na tę historyczną datę z patriotyczną refleksją nad przebytą drogą. Dylematów, których nie oszczędziła nam polska historia i nie szczędzi nam współczesność, nikt za nas i bez nas nie rozwiąże. To nasz obowiązek i odpowiedzialność naszego pokolenia, by wolność tak ciężko wywalczoną przez innych pielęgnować i strzec.
H. Piórkowska
...........................................................................................................................................................................................